Badanie GDX – ocena grubości włókien nerwowych siatkówki.
Jedną z najnowocześniejszych metod diagnostycznych, wykorzystującą skaning optyczny jest tomografia siatkówki – OCT (optyczna koherentna tomografia). Analiza współczynnika odbicia światła od poszczególnych warstw siatkówki pozwala na bardzo wczesne wykrycie wszelkich zmian w strukturze oka. Badanie to wykorzystywane jest w diagnostyce, kontroli przebiegu choroby oraz podczas kwalifikacji do zabiegów chirurgicznych.

Badanie pozwala wykonać dokładny pomiar refrakcji, krzywizny rogówki, ciśnienia wewnątrz gałkowego oraz grubości rogówki w szybki i komfortowy sposób. Za pomocą tego sprzętu wykonujemy badania, które zapewniają wiarygodność, stabilność oraz przede wszystkim dokładność pomiaru.
Pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego jest ważnym elementem badania narządu wzroku. Znacznie podwyższone ciśnienie może być przyczyną zmian degeneracyjnych nerwu wzrokowego i utraty wzroku. Badanie przy użyciu Tonometru bezkontaktowego polega na skierowaniu strumienia powietrza w odpowiednie miejsce na gałce ocznej i obserwacji ugięcia rogówki. Impuls sprężonego gazu trwa ułamek sekundy i dlatego sprzęt ten nazywa się też puf-tonometrem.
Oko nie wymaga znieczulenia, ale dla niektórych pacjentów nagłe, krótkotrwałe uderzenie strumienia powietrza w rogówkę jest niezbyt przyjemne. Dużą zaletą jest fakt, że nie dotyka się badanego oka, co zmniejsza prawdopodobieństwo przeniesienia na nie infekcji (np. wirusowego zapalenia spojówek lub rogówki).
Pachymetria jest to rodzaj badania okulistycznego, które ma na celu pomiar grubości rogówki w jej centrum. Jest to bardzo ważne badanie diagnostyczne, które powinno być wykonane u każdego pacjenta diagnozowanego w kierunku jaskry. Badania wykazały, że grubość rogówki ma istotny wpływ na wynik pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego. Średnia centralna grubość rogówki u zdrowej osoby wynosi 540 +/- 30 mikrometrów i do tej grubości kalibrowana jest większość aparatów mierzących ciśnienie wewnątrzgałkowe. Jeśli rogówka pacjenta jest znacząco cieńsza lub grubsza, to w wartości ciśnienia uzyskanej badaniem należy jeszcze uwzględnić odpowiednią poprawkę.

Badanie ostrości wzroku to podstawowe badanie okulistyczne, które powinno być wykonane przy każdej wizycie u specjalisty. Pozwala nie tylko ocenić wadę wzroku, ale wstępnie może wykluczyć choroby groźne dla naszych oczu. Badanie to składa się z dwóch etapów:
1. Badanie komputerowe wzroku. W badaniu tym, pacjent siada przed urządzeniem, opiera głowę o specjalne podpórki i patrzy przed siebie. Do oka badanego wpuszczana jest wiązka promieniowania podczerwonego i następuje oznaczenie refleksów wiązki odbitych od oka. Refleksy te są przetwarzane przez komputer i otrzymuje się wynik wady wzroku. Badanie trwa około dwie minuty. 2. Tablice Snellena – określenie ostrości i dobór właściwej korekcji. Badana osoba, po zasłonięciu jednego oka, odczytuje wskazane przez lekarza lub optometrystę litery – początkowo pokazywane są te największe, a następnie coraz mniejsze, z niższych linii. Badanie uznaje się za zakończone, gdy pacjent nie jest już w stanie przeczytać liter. Jako wynik badania zapisuje się wartość ułamka z linii powyżej (czyli z ostatniej odczytanej). Następnie badanie powtarza się dla drugiego oka.

Badanie pola widzenia to metoda oceny wielkości obszaru widzianego przez pacjenta, a niekiedy również wrażliwości siatkówki na odbierane bodźce. Wynik badania pozwala rozstrzygnąć wątpliwości diagnostyczne, a w przypadku niektórych chorób obserwować skuteczność leczenia. Komputerowy pomiar pozwala na uzyskanie wyników w postaci map obrazujących obszar, który chory widzi, a także zawierających informacje o tym, jaka jest wrażliwość siatkówki na impulsy świetlne. Oba te elementy mogą świadczyć o toczącym się procesie chorobowym.

USG (ultrasonografia oka) to metoda diagnostyczna pozwalająca na oglądanie zmian anatomicznych w przebiegu niektórych stanów chorobowych. Wyniki takiego badania pozwalają rozstrzygać wątpliwości diagnostyczne, określać zakres zmian chorobowych oraz dokonywać pomiarów oka, niezbędnych do dalszego leczenia. Badanie polega na przyłożeniu głowicy urządzenia do zamkniętej powieki, na którą nałożony jest specjalny żel. Jest bezbolesna i nie wymaga wcześniejszego przygotowania ze strony pacjenta za wyjątkiem demakijażu.