Wśród najczęściej występujących chorób oczu występuje dalekowzroczność, która nazywana jest również hyperopią lub nadwzrocznością. Charakteryzuje się ona tym, że bardzo dobrze widzimy przedmioty oddalone od nas, a nie możemy złapać ostrości na przedmiotach znajdujących się blisko. Czy dalekowzroczność może przerodzić się w krótkowzroczność lub na odwrót?
Co to jest i na czym polega dalekowzroczność
Nadwzroczność jest najczęściej występującą wadą. Należy ona do wad genetycznych, a więc możemy ją odziedziczyć.
Przyczyną tej wady jest nieprawidłowe załamanie światła przez zbyt spłaszczoną soczewkę lub zbyt duże zbliżenie się soczewki do siatkówki, spowodowane skróconą gałką oczną. Powoduje to, że ostry obraz zamiast na siatkówce powstaje za nią, a mózg interpretuje go jako nieostry.
Dalekowidzowi utrudnia to ostre widzenie przedmiotów znajdujących się blisko. Częstymi dodatkami do gorszego widzenia jest zmęczenie, ból oczu i głowy podczas długotrwałego czytania, pisania lub pracy przy monitorze komputera. Może pojawiać się również zamglone widzenie i łzawienie oczu.
Nadwzroczność u dzieci
Niewielka nadwzroczność występuje u dzieci i jest stanem fizjologicznym, i oznacza to, że zanika on wraz z dorastaniem. Co więcej, w takich przypadkach często współwystępuje ona z zezem zbieżnym. Niestety zdarzają się sytuacje gdzie nadwzroczność fizjologiczna, może przerodzić się w postać patologiczną, wtedy konieczne są okulary.
Rodzaje nadwzroczności
W zależności od wielkości wady wyróżniamy dalekowzroczność:
- małą do + 2 dioptrii,
- średnią od + 2,5 dioptrii do + 6 dioptrii,
- dużą powyżej + 6 dioptrii.
Do korekcji wady stosuje się okulary lub szkła kontaktowe, których podstawowym elementem jest soczewka skupiająca. W niektórych przypadkach stosuje się chirurgię refrakcyjną.
Dodatkowo nadwzroczność, ze względu na specyficzną budowę oczu, są często powiązana jest z jaskrą. Dlatego powinny regularnie kontrolować się u okulisty i mieć wykonywane badanie kąta przesączania oraz pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego.
Dalekowzroczność czy prezbiopia?!
Jeżeli zaobserwowałeś u siebie problem z czytaniem drobnego pisma, to może to być pierwszy symptom dalekowzroczności. Jednak jest jeszcze jedna wada, którą można łatwo pomylić z dalekowzrocznością, a jest to prezbiopia.
Prezbiopia inaczej nazywana jest starczowzrocznością i szczegółowo zostanie omówiona w kolejnych artykułach. Na potrzeby dzisiejszego artykułu wystarczy ogólny zarys.
Te dwie wady wzroku praktycznie niczym się między sobą nie różnią. Główna różnica polega jedynie na wieku osoby chorej. Jeżeli masz już ponad 40 lat i dopiero teraz zacząłeś zauważać problemy z czytaniem małych literek lub łapanie ostrości na przedmiotach znajdujących się blisko, trwa dłużej niż zwykle to znaczy, że masz prezbiopię.
Obie wady są częste i obie łatwo skorygować. Pamiętaj jednak, że optyk Kielce lub z twojego miasta musi być dobry, żeby prawidłowo zdiagnozował problem, ponieważ do każdej z tych wad trzeba inny rodzaj soczewki w okularach.
Czy dalekowzroczność może sama ustąpić
Nie. Dalekowzroczność u osoby dorosłej nie może sama ustąpić, ponieważ jest to wada nieuleczalna. Taka sytuacja dotyczy tylko małych dzieci, które początkowo posiadają nadwzroczność, a z biegiem czasu ona znika.
Występują sytuacje odwrotne. To znaczy, że ktoś był krótkowidzem, a na starość wzrok mu się polepszył. Co prawda możliwa jest poprawa wzroku, natomiast związana jest ona z pojawieniem się kolejnej wady wzorku jaką jest starczowzroczność. Oznacza, to że twoje oko jest już tak bardzo zdeformowane, że w niektórych jego częściach widzisz prawidłowo.
Podsumowując, polepszenie wzroku związane jest z jego… pogorszeniem w innych polach widzenia. Nie zmienia to faktu, że jeżeli chcesz dbać o swoje oczy, koniecznie idź do lekarza, o którym mówią, że to dobry okulista.
Przeczytaj również